Winterse oogst

Als 16-jarige kassière hielp ik rond de jaarwisseling mee met het opmaken van de balans. De grootgrutter wilde namelijk weten hoeveel hij dat jaar had verdiend. Daarvoor moesten we alle producten tellen die nog in de winkel stonden. Een heidens karwei. Maar het bracht ook veel gezelligheid met zich mee. De winkel was dan namelijk helemaal van ons, de medewerkers, en dus ook de zaterdaghulpen. Daar denk ik met warmte aan terug nu ikzelf de balans op maak van het afgelopen jaar. Zo’n pas op de plaats helpt me om het jaar bewust af te ronden en te zien wat de ‘oogst’ is. 

Sinds ik ondernemer ben, al meer dan 20 jaar, maak ik trouw zo’n balans. Niet dat ik ga tellen hoeveel printerpapier ik nog heb liggen, nee, het gaat meer over een samenvatting op feiten èn mijn ervaring daarbij. Eerst noemde ik zo’n verslag vrij officieel een ‘jaarverslag’, later werd dat minder pretentieus: een ’terugblik’ of ‘review’. Ik deel het in in categorieën, zodat het overzichtelijk wordt. Denk aan:

Werk – relaties – gezin/familie – gezondheid – vrije tijd – geld

Week voor week neem ik mijn agenda door wat betreft mijn werk en andere afspraken. Bekijk foto’s van het afgelopen jaar. Loop mijn dagboek door, mijn droomschrift en ook de aantekeningen van mijn eigen intervisie-droomgroep. En ik lees opnieuw wat ik heb opgeschreven over het onderricht van mijn leraar. Helpende vragen daarbij zijn:

  • Wat heb ik gedaan? Welke gebeurtenissen zijn er geweest?
  • Welk gevoel heb ik daarover
  • Wat heeft mij energie opgeleverd? En wat juist niet?
  • Waar zit mogelijk groeipotentie in?

Zo ontstaat een evaluatie op het achterliggende jaar. Het is als een winterse ‘oogst’, waar ik van geniet.. Het helpt me te aanvaarden wat is geweest, zorgt voor een gevoel van afronding en geeft inzicht wat ‘humus’ is voor wat komen gaat. In de dagen daarna mag ik even stilvallen. Bewust houd ik de eerste week van januari zo leeg mogelijk en open mijn email niet. Ik ga meer wandelen in de stille natuur en geef toe aan de behoefte om meer te slapen.

Als een diepe adempauze van de tijd, noemt Vasalis deze januarimaand.

De uitdaging van deze eerste maand van het jaar is om te ontspannen in niet-weten: 2022 is geweest en het nieuwe (ook in de natuur) is nog niet zichtbaar. Daar hebben we alleen een vermoeden van. Wat daarom aan de orde is, is dat ik dicht bij diepe verlangens blijf en bij dat wat ik mezelf toewens. En om in de metafoor van de natuur te blijven: als er meer warmte, daglicht en energie is, zal ontluiken wat nu stil ligt te wachten.

Ik wens je geluk èn vertrouwen toe voor 2023!

Joyce